پیاده روی اربعین تبلور احساس مسئولیت جهانی در قیام موعود

در پیاده روی اربعین خطری به آن صورت نیست، ولی آن احساس مسئولیت جهانی که در ارتباط با قیام جهانی امام زمان(ع) است، هنوز وجود دارد و مقدار این احساس مسئولیت به خودمان بستگی دارد.  شما زائرین کربلا، امروز در شُرف یک سفر مقدس قرار دارید، سفری که شاید از سفر خانۀ خدا هم مقدس‌تر باشد. در روایت داریم که خداوند سال‌ها قبل از مکه، به سرزمین کربلا قداست و حرمت بخشیده است. (على بن الحسین‏ ع: اتَّخَذَ اللَّهُ أَرْضَ کَرْبَلَاءَ حَرَماً آمِناً مُبَارَکاً قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ اللَّهُ أَرْضَ الْکَعْبَةِ وَ یَتَّخِذَهَا حَرَماً بِأَرْبَعَةٍ وَ عِشْرِینَ أَلْفَ عَامٍ‏؛کامل الزیارات/268) همچنین در روایت است که رسول خدا(ص) فرمودند: هر کس امام حسین(ع) را در کربلا زیارت کند، معادل نود حج من (رسول خدا ص) برای او می‌نویسند!(1)   شاید سفری که در پیش رو دارید تا حدی مخاطره‌آمیز باشد که البته این خطر مربوط به امروز و دیروز نیست و تقریباً هزار و چهارصد سال است که در مسیر سفر کربلا خطراتی وجود داشته است. اگر بخواهیم این خطر اندک را با خطری که رزمندگان ما در دوران دفاع مقدس با آن مواجه بودند مقایسه کنیم اصلاً به حساب نمی‌آید. این خطر چون ناچیز است نمی‌تواند حس مناطق عملیاتی دوران دفاع مقدس را به شما بدهد، لذا به این لحاظ سفر شما ویژگی سفر رزمندگان را ندارد. آنها وقتی با خانواده خداحافظی می‌کردند امکان بازگشت شاید خیلی کمتر بود. اما می‌توان در این سفر به نوعی همان حسِ ناب و عرفانیِ رزمندگان را پیدا کرد و خلأ نور جبهه‌ها را با عرفان کربلایی جبران نمود.