اخرین روز ها

اخرین روز های سال 93میگزرد ولیهنوزنیامدایهنوزنیامدایهنوزنیامدایهنوزنیامدایهنوزنیامدایهنوزنیامدایهنوزنیامدای

ام ابیها... ! (متن ادبی)

روز سکوت آسمان شکست و دری به تخته که نه، 

دری به مادری خورد تا حجت را بر همگان تمام کند و همه بدانند که

"و الحق معکم و فیکم و منکم و الیکم..."

 

این روزها علی کمتر به خانه می آید

و انگار هنوز هم سلام هایش بی جواب است، چه زود مردم فراموشکار فراموش کردند که

"اَلبَخیلُ مَن بَخِلَ بِالسَّلام"

 

ایستاده ایم!

سینه چاک عشق ایستاده ایم دل را با تمام گلگوشه ها و آغوش با وسعتهاى بى دریغش براى توپنهان کرده ایمبراى توو آن روزى که مى دانیمآمدنتبى پایان خواهد بود.سینه چاک عشق ایستاده ایم

دولت سبز: طلوع

تمام شد! دوران خاکستری غیبت، دوران سیاه فتنه های شیطان، دوران خاک گرفته ی دین های مرده، دوران نم ناک فراق و دوری،دوران سرخ کشتارها و برکندن نسل هادوران زرد رنگ سیری ندیدندوران گمگشتگیسفیانیدجّالابلیس...دیگر از این پس،جنگ نخواهد بود،فقر نیز.خداحافظ بیماری های نوظهور،و مرگ های ناهنگام.دیگر نخواهید شنید تجاوز به حریم زنی رادیگر نخواهید شنید قتل فرزندی را به دست پدر،دیگر فریاد گرسنه ای نیست،و حتی آه مظلومی! تمام شد!خدا قوت مؤمنان!دیگر نگریید مستضعفان.چشمانتان به دیدار امام روشن!دیگر خورشیدی پشت ابر نیست،زمان تابیدن مستقیم آفتاب رسید!دوران سختی گذشت،هزاره های آرامش در راه است،هزاره های سبز آرامشهزاره های آبی امنیتهزاره های درخشنده ی عشق،هزاره های سپید اسلام!شیطنت تمام شد،وقت خدا رسید!در مجموعه مطالب دولت سبز، دوران حکومت جهانی حضرت مهدی (عج) بررسی خواهد شد، ان شاء الله.

دارد دوباره این دل تنگم هوایتان

جمعه با نام نامی حضرت صاحب الزمان پیوند خورده است و ما را با هر میزان از علم و عمل و شناخت و آگاهی و دلدادگی به یاد بهشتی حضرتش می رهاند. ساعات پایانی هفته؛ هفته ای که با خواب و بیداری، کار و خستگی، نام و نشان، کند و تند، با خوشی ها  ناخوشی هایش که حالا دیگر در میانه روزمرگی های زندگیمان، عادی جلوه می کند، رو به پایان می رود و ما را در هیاهوی این زمان و زمانه پرغوغای فضاهای مجازی که گویی تنها حقیقت و واقعیت زندگی بسیاری از مردمان زمین شده است، تنها می گذارد. برای ما شیعیان اما روزهای آخر هفته و رسیدن به آستانة جمعه، معنای دیگری دارد. جمعه با نام نامی حضرت صاحب الزمان پیوند خورده است و ما را با هر میزان از علم و عمل و شناخت و آگاهی و دلدادگی به یاد بهشتی حضرتش می رهاند. و بعید نیست اگر جنس این انتظار و دلگویه هایش، همان اندازه که حدیث یار، حدیث نفس هم باشد و همانقدر که شادی، غم هم. همانقدر که رجاء، خوف هم و به همان اندازه که شور، شیدایی و بغض هم.